Christina van Beusekom heeft een relatie/verhouding gehad met de getrouwde Evert Borman. Evert heeft zijn zoon Everardus niet erkend dus kreeg het kind de achternaam van de moeder. Everardus heeft onder de naam Koster (van zijn stiefvader) gediend bij het Vierde regiment ligte Dragonders. Hij heeft zich in december 1813, dus ten tijde dat koning Willem I in Scheveningen aankwam, laten inschrijven bij dit regiment dat deelnam aan het beleg van Naarden. Dat beleg eindigde pas in het voorjaar van 1814. Zijn opa Henricus woonde in de vesting Naarden en is ook tijdens het beleg in februari 1914 overleden. Later heeft Everardus ook aan de gevechten in Waterloo mee gedaan.
De oudste Borreman (Borman) die ik heb kunnen vinden is Evert Roelofsz Borreman. Waar en wanneer hij precies geboren is, is onbekend, ik vermoed rond 1610. Hij trouwt in de Jacobikerk te Utrecht met Marichen in 1639 met attestatie uit Maartensdijk. Hun kinderen worden later gedoopt in Blauw Kapel en hij woonde toen in Groenekan. Ook wordt hij genoemd als gebruiker van landerijen in het register van het Domkapittel. In de registers van de Jacobi kerk komt ook nog een Jan Roeloffs voor, mogelijk zijn broer. Van Roelof heb ik nog geen spoor.
De naam Borman kent ook vele varianten en schrijfwijzen, zoals:
Van de(n) Born, Van den Boor(e)n, Van de(n) Borre(n), Van der Born, Van den Boore, Van der Bo(e)ren, Van den Burre, (van den) Bore(n), Verborne, Van Borre(n), Borne, Borné, Borre, Borreman(s), Boreman, -mans(e), Bormans, Boormans, (de) Borman, Bor(r)mann, Bur(re)man(s), Borneman(n), Bornman(s), Van den Borne, Van den Borre, Borrekens.
Een specifieke plaats die men in ieder dorp of stadje aantrof was "de borne of de fontein”, het was de enige beschikbare waterbevoorradingsplaats voor het gewone volk en ze speelde als dusdanig een belangrijke centrale rol in het leven van de lokale gemeenschap. De plaatsaanduiding "van de fontein" was dan ook een voor de hand liggende, klare en goed lokaliseerbare identificatie voor de drager van die bijnaam. Wat een mogelijke verklaring is voor het veelvuldig voorkomen van de familienaam, zowel in het Vlaamse als het Franse landsgedeelte van België.
De naam Borremans of Vandenborre kwam in het Brusselse frequent voor in de 15e eeuw, genoot ene Jan Borremans trouwens een uitstekende reputatie als stadsbeeldhouwer. De gelijkwaardigheid van Fonteyn en Borremans was vroeger welbekend, en niet alleen in Brussel. Er zijn verschillende gevallen beschreven (17e eeuw) van personen die hun naam veranderd hebben van Borremans in Fonteyn of omgekeerd.
Maar de naam Bormann komt ook in het noorden van Duitsland voor.
Op de Oost-Veluwe, tussen Apeldoorn en Zwolle, komt de naam Johan Borreman voor rond 1434 in Wyssel (nu Wenum-Wiesel). Ook in Heerde komt de aanduiding "in der borne" reeds in 1334 voor.
Het is onwaarschijnlijk dat er familiale banden bestaan hebben tussen de verschillende stammen die deze of gelijkaardige familienamen zijn beginnen voeren. Wat wel tot de mogelijkheden behoort is, dat er een soort algemeen verspreide gewoonte bestaan heeft, waardoor bepaalde bijnamen bij voorkeur en veelvuldig gebruikt werden.
Zelf heb ik het vermoedde / houdt er rekening mee, dat mijn voorvader leenman was van Floris Borre van Amerongen (1602-1670), lid van de Duitse Orde. Dan werd hij wellicht leenman van Borre genoemd, dus Borreman.
Dan zou hij de eerste geweest zijn in mijn stamreeks die de naam Borman gebruikte.
Deze vernoemingen waren gebruikelijk in onze regio, dus onze familietak kan daarom uit noord Duitsland tot noord Frankrijk en de Veluwe komen.